داروهای موضعی تجویزی

آکنه با انواع مختلفی از داروهای موضعی تجویزی درمان می شود. اینها هستند:

آنتی بیوتیک ها آنها به توقف یا کند کردن تکثیر باکتری ها و کاهش التهاب کمک می کنند، اما در سال های اخیر این رویکرد به تدریج اهمیت خود را به خصوص در اشکال خفیف تر از دست داده است.

مشتقات ویتامین A ( رتینوئیدها ). آنها کومدون های موجود را باز می کنند و به داروهای موضعی دیگر مانند آنتی بیوتیک ها اجازه می دهند وارد فولیکول ها شوند. برخی حتی ممکن است به کاهش تشکیل کمدون کمک کنند. چنین داروهایی حاوی فرم اصلاح شده ویتامین A هستند. برخی از فرمول های سبک رتینوئیدها بدون نسخه در دسترس هستند.

دیگران _ آنها می توانند P. acnes را از بین ببرند و تولید سبوم را کاهش دهند یا به مسدود کردن یا کند کردن رشد باکتری ها و کاهش التهاب کمک کنند.

مانند داروهای موضعی بدون نسخه، داروهای تجویزی نیز به صورت کرم، لوسیون، محلول، ژل یا پد در دسترس هستند. در هنگام تجویز یک محصول، متخصص نوع پوست شما را در نظر می گیرد:

کرم ها و لوسیون ها مرطوب کننده هستند و به طور کلی گزینه های خوبی برای افرادی با پوست حساس هستند.

ژل ها یا محلول های مبتنی بر الکل که باعث خشکی پوست می شوند، در صورت داشتن پوست بسیار چرب یا اقامت در آب و هوای گرم و مرطوب، ترجیح داده می شوند.

روش و دفعات مصرف دارو توسط پزشک توضیح داده خواهد شد.

در برخی موارد، داروهای موضعی تجویزی عوارض جانبی کمتری (تحریک، سوزش، قرمزی، پوسته پوسته شدن، لایه برداری یا تغییر در رنگ پوست) ایجاد می کنند که البته با ادامه مصرف آنها به طور کلی کاهش یا ناپدید می شوند. در صورت بروز عوارض شدید یا مداوم به پزشک خود اطلاع دهید.

داروهای خوراکی تجویزی

برای آکنه های متوسط ​​تا شدید، آنتی بیوتیک های خوراکی اغلب تجویز می شدند، اگرچه دستورالعمل های اخیر دامنه آنها را محدود کرده است. اعتقاد بر این است که آنها با مسدود کردن رشد باکتری ها و کاهش التهاب، آکنه را کنترل می کنند. می توانید داروهای خوراکی و موضعی را مخلوط کنید. آنتی بیوتیک های رایج در درمان آکنه هستند

تتراسایکلین (Tetralysal®)،

مینوسیکلین (Minocin®)

داکسی سایکلین (Bassado®).

کمتر از کلیندامایسین، اریترومایسین یا سولفونامیدها استفاده می شود.

این آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی مانند ناراحتی معده، سرگیجه یا سبکی سر، تغییر رنگ پوست و افزایش حساسیت به اشعه ماوراء بنفش ایجاد کنند.

از آنجایی که تتراسایکلین ها می توانند در تشکیل دندان و استخوان در جنین و کودکان خردسال اختلال ایجاد کنند، این داروها به زنان باردار یا قبل از 14 سالگی داده نمی شود.

نگرانی هایی وجود دارد، اگرچه ثابت نشده است، اما تتراسایکلین و مینوسیکلین ممکن است اثربخشی داروهای ضد بارداری خوراکی را کاهش دهند، بنابراین یک روش پیشگیری از بارداری جایگزین ممکن است مفید باشد. به دست آوردن نتایج ممکن است نیاز به درمان های طولانی مدت با آنتی بیوتیک های خوراکی داشته باشد.

آکنه ندولر یا کیستیک شدید

در صورت وجود کیست یا ندول، حتما باید با یک متخصص پوست مشورت شود. بیماران مبتلا به التهاب شدید که با داروهایی که قبلاً توضیح داده شد بهبود نمی یابند ممکن است به یک رتینوئید، ایزوترتینوئین (Roaccutan®، یک مشتق از ویتامین A) نیاز داشته باشند. این یک داروی خوراکی است که معمولاً یک یا دو بار در روز همراه با غذا به مدت 15 تا 20 هفته مصرف می شود. به طور قابل توجهی اندازه غدد چربی را کاهش می دهد و در نتیجه تولید سبوم و در نتیجه تکثیر باکتری ها را محدود می کند.

فواید ایزوترتینوئین

این یک داروی بسیار موثر است که می تواند به جلوگیری از ایجاد اسکار کمک کند. پس از 15 تا 20 هفته درمان، آکنه در اکثر بیماران به طور کامل یا تقریباً به طور کامل ناپدید می شود. در افرادی که آکنه آنها پس از یک دوره مصرف ایزوترتینوئین عود می کند، ممکن است دوره ای از همان درمان تکرار شود یا مواد دیگری تجویز شود.

مضرات ایزوترتینوئین

این می تواند باعث نقص مادرزادی در جنین در زنان باردار شود. مهم است که زنانی که در سنین باروری هستند باردار نباشند و در حین مصرف این دارو باردار نشوند. زن باید یک ماه قبل از شروع درمان، در تمام دوره درمان و یک ماه کامل پس از قطع دارو از دو روش مستقل پیشگیری از بارداری استفاده کند. هنگامی که مصرف ایزوترتینوئین را قطع کردید، باید با پزشک خود مشورت کنید تا بفهمید چه زمانی بارداری بی خطر است. این همچنین دلیل قوانین محدود شده در مورد نحوه فروش دارو است.

برخی از افراد مبتلا به آکنه از تغییرات ظاهری پوست خود افسرده می شوند. تغییرات خلقی می تواند در طول درمان یا درست پس از تکمیل یک دوره دارویی مانند ایزوترتینوئین تشدید شود. چندین گزارش از خودکشی یا اقدام به خودکشی توسط افرادی که ایزوترتینوئین مصرف می کنند، وجود دارد. با این حال، ارتباط بین مواد مخدر و خودکشی یا افسردگی شناخته شده نیست. با این حال، اگر غمگینی یا سایر علائم افسردگی مانند از دست دادن اشتها، عدم علاقه به فعالیت هایی که معمولاً از آنها لذت می برید یا مشکل در تمرکز را تجربه می کنید، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید.

آکنه زنانه مرتبط با هورمون

در برخی از زنان، آکنه ناشی از ترشح بیش از حد هورمون های آندروژن (مردانه) است. نشانه های این شرایط شرایطی مانند

هیرسوتیسم (موهای زائد در صورت یا بدن)،

شعله ور شدن آکنه قبل از قاعدگی،

سیکل های قاعدگی نامنظم

و افزایش سطوح خونی برخی از آندروژن ها (علائم و نشانه های معمول سندرم تخمدان پلی کیستیک).

چندین دارو برای درمان این نوع آکنه وجود دارد:

داروهای ضد بارداری خوراکی. آنها به سرکوب آندروژن های تولید شده توسط تخمدان ها کمک می کنند.

کورتیکواستروئیدهای با دوز کم ، مانند پردنیزون یا دگزامتازون. آنها به سرکوب آندروژن های تولید شده توسط غدد فوق کلیوی کمک می کنند.

داروهای ضد آندروژن مانند اسپیرونولاکتون. آنها تولید بیش از حد سبوم را کاهش می دهند.

سایر روش های پزشکی برای آکنه

درمان آکنه ممکن است علاوه بر دارودرمانی شامل انواع روش‌های دیگری نیز باشد، برای مثال، پزشک ممکن است در یک ملاقات مطب، کومدون‌ها را حذف کند.

گاهی اوقات کورتیکواستروئیدها مستقیماً به داخل ضایعات تزریق می‌شوند تا اندازه و درد کیست‌ها و ندول‌های ملتهب را کاهش دهند.

درمان زودهنگام بهترین راه برای جلوگیری از اسکار آکنه است.

اگر اسکار وجود داشته باشد، ممکن است روش های پزشکی یا جراحی برای کاهش آنها در نظر گرفته شود:

برای درمان اسکارهای لکه دار می توان از لیزر سطحی استفاده کرد.

درم ابریژن (یا میکرودرم ابریژن)، شکلی از اسکارهای سندبلاست، گاهی اوقات استفاده می شود.

یکی دیگر از درمان های احتمالی برای اسکارهای عمیق ناشی از آکنه کیستیک، پیوند چربی از ناحیه دیگری از بدن بر روی اسکار است. همچنین ممکن است یک فیلر مصنوعی برای بهبود ظاهر اسکار تزریق شود.

برای اطلاعات بیشتر، لطفا مقاله خاص را بخوانید .

درمان های طبیعی برای آکنه

پوست را به آرامی تمیز کنید :

در صورت بروز آکنه، شستشوی صورت با یک شوینده ملایم یکبار صبح و یکبار عصر و همیشه بعد از فعالیت بدنی شدید توصیه می شود . شستشوی بیشتر می تواند بیش از حد باشد و منجر به تحریک بیشتر پوست شود.

پوست را از زیر فک تا خط مو بشویید و کاملا آبکشی کنید.

در مورد بهترین نوع شوینده برای استفاده از پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مشاوره بگیرید. صابون های تند یا ساینده ها مفید نیستند و حتی می توانند مشکل را بدتر کنند. مصرف قابض توصیه نمی شود مگر اینکه پوست شما خیلی چرب باشد. در هر صورت، آنها فقط در متناظر با مناطق چرب استفاده خواهند شد.

از آب ولرم نه خیلی سرد و نه خیلی داغ استفاده کنید.

همچنین مهم است که موهای خود را به طور منظم بشویید . اگر موهایتان چرب است، هر روز هم آن را بشویید.

از دستکاری های مکرر پوست خودداری کنید و از مالش و لمس ضایعات پوستی خودداری کنید. فشردن، نیشگون گرفتن یا ترکیدن جوش ها می تواند منجر به زخم یا لکه های تیره شود.

به آرامی اصلاح کنید : از تیغ های برقی و ایمنی استفاده کنید تا بفهمید کدام راحت تر است. اگر از تیغ ایمنی استفاده می کنید، قبل از استفاده از کرم اصلاح، از تیز بودن تیغه آن اطمینان حاصل کنید و موها را با آب و صابون به خوبی نرم کنید. به آرامی و فقط در مواقع لزوم اصلاح کنید تا خطر جوش زدن کاهش یابد.

اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید : بسیاری از داروهایی که برای درمان آکنه استفاده می‌شوند، حساسیت به قرار گرفتن در معرض آفتاب را افزایش می‌دهند، اگرچه قرمزی یا برنزه شدن می‌تواند جوش‌ها را بپوشاند و پوست را خشک‌تر کند. متأسفانه این مزایا موقتی هستند.

لوازم آرایشی خود را با دقت انتخاب کنید : در طول درمان آکنه، ممکن است مجبور شوید برخی از لوازم آرایشی معمول خود را تغییر دهید. تمامی لوازم آرایشی و محصولات پوستی باید فاقد چربی باشند. محصولاتی را انتخاب کنید که دارای برچسب غیر کومدون زا هستند (یعنی برای مسدود شدن منافذ مفید نیستند). با این حال، در برخی از موضوعات، حتی این محصولات می توانند آکنه را بدتر کنند، به طوری که توصیه می شود از تعداد بیش از حد محصولات استفاده نکنید. در هفته اول درمان، استفاده از کرم پودر به طور یکنواخت دشوار است زیرا ممکن است پوست قرمز یا پوسته پوسته شود، به خصوص اگر از ترتینوئین موضعی یا بنزوئیل پراکسید استفاده شود. آرایش را همیشه باید عصرها قبل از رفتن به رختخواب پاک کنید.

مرتبط:

پاک کننده طبیعی جای جوش که باید بشناسید!

نور خورشید: اثرات نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش بر روی پوست